Ήμουν ένα παιδί που του άρεσε να ζωγραφίζει χέρια.
Και έλεγα πάντα στον εαυτό μου:
‘’Είσαι ανίκανος’’
Πρόσωπα χωρίς οστά
Πουλιά δίχως πόδια
Λουλούδια γεμάτα φύλλα
Σύννεφα στο κενό
Γερασμένες ασπρόμαυρες μισοτελειωμένες φιγούρες
Γραμμές και σχήματα, αγκύλες και παρενθέσεις
Ποτέ μα ποτέ δεν ολοκλήρωσα κάτι εκτός από τις σκέψεις μου.
Είμαι άραγε ακόμη ένα παιδί ανίκανο που νομίζει πως ολοκληρώνει έστω τις σκέψεις του; Μα και αν αυτό ήταν αλήθεια γιατί σταματάω πάντα τη στιγμή που σκεφτ….
Γέρνω συχνά στον ώμο μου και κλαίω γιατί δεν πιστεύω πια πως είμαι ανίκανος αλλά καταδικασμένος να ζω σε παρενθέσεις και να ματώνω σε αγκύλες.
Είμαι ένα παιδί που έχει ξεχάσει πόσο του αρέσει να ζωγραφίζει χέρια και έχει πάψει να θεωρεί τον εαυτό του ανίκανο.
Και αυτό απλά…με λυπεί
Και έλεγα πάντα στον εαυτό μου:
‘’Είσαι ανίκανος’’
Πρόσωπα χωρίς οστά
Πουλιά δίχως πόδια
Λουλούδια γεμάτα φύλλα
Σύννεφα στο κενό
Γερασμένες ασπρόμαυρες μισοτελειωμένες φιγούρες
Γραμμές και σχήματα, αγκύλες και παρενθέσεις
Ποτέ μα ποτέ δεν ολοκλήρωσα κάτι εκτός από τις σκέψεις μου.
Είμαι άραγε ακόμη ένα παιδί ανίκανο που νομίζει πως ολοκληρώνει έστω τις σκέψεις του; Μα και αν αυτό ήταν αλήθεια γιατί σταματάω πάντα τη στιγμή που σκεφτ….
Γέρνω συχνά στον ώμο μου και κλαίω γιατί δεν πιστεύω πια πως είμαι ανίκανος αλλά καταδικασμένος να ζω σε παρενθέσεις και να ματώνω σε αγκύλες.
Είμαι ένα παιδί που έχει ξεχάσει πόσο του αρέσει να ζωγραφίζει χέρια και έχει πάψει να θεωρεί τον εαυτό του ανίκανο.
Και αυτό απλά…με λυπεί
τα χέρια αγκαλιάζουν και συνθλίβουν...ανθρώπους, έντομα
burnt by Y.K.M.T. at 5:31:00 π.μ.
39 Comments:
...εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων.
Διεπέτασα προς σε τας χειρας μου. Η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι.
Εκτίναντος σου δε την χειραν τα σύμπαντα πληθύσονται...
(δαυιδ)
και αυτα τα χέρια...
Τα χέρια μου σε θυμουνται
πιο βαθιά απ'τη θύμηση.
(Ρίτσος)
L______t
Θέλω να κλάψω πολυ
Πάρα πολύ
Τα δάκρυα στα χέρια θα μαζέψω
και θα σου φτιάξω ένα ανεκτίμητο κόσμημα
όπως αρμόζει σε μια παντεσπάνισσα...
για να σου θυμίζει πως τα δάκρυά σου είναι ανεκτίμητα
και πρέπει να τα φέρεις σαν τις Αναμνήσεις σου...με σεβασμό και έπαρση
(και πρέπει κάποια στιγμή να διαβάζω κι εγώ αυτά που γράφω....)
Όσο για τον ιππότη παραπάνω,,,του λέω απλά πως τον ζηλεύω,,,που θα περνάει τη νύχτα αυτή στο νησί του, κάτω από την μαγεμένη βουκαμβίλια...ΙΜΕΡΟΤΝ
Κι άλλο θέλω
άπληστη ήσουν πάντα...και αυτό σε κάνει ακόμα πιο γλυκιά...θα σου έφτιαχνα συνέχεια πράγματα να στα χαρίζω για να ζητάς περισσότερα...όπως...χμμμ...ένα μαγικό σπίτι για πασχαλίτσες...να τις μεγαλώνεις με αγάπη και να κρατάς την τύχη τους...ή...μια χρυσή κλωστή...να τύλίγεις κάθε πρωί την πρώτη σου ανάσα...έναν καθρέφτη από χαρτί να κρατάει τα πουδραρίσματά σου φωτογραφημένα...και τον απίστευτο τρόπο που βάζεις κοκκινάδι στα χείλη σου...
Εννοούσα οτι θέλω κι άλλο να κλαψω...είμαι τόσο μικροσκοπικη, το κοκκινάδι ειναι απο τις φράουλες
Αχ παρ'όλ'αυτά εγώ θα στα δώσω τα δώρα σου...από μια παρεξήγηση σου έφτιαξα τόσα...Και αν θες να κλάψεις κι άλλο έχω κάτι πεταλούδες που ακόμα με ταλαιπωρούν...πνίχτες στη λίμνη που θα φτιάξεις...βαρέθηκα να τις πατάω...
Τα πιό όμορφα δώρα χωρίς να τα ζητήσω...
Θέλω κι εγώ να σου χαρίσω κάτι
κι άλλο...?το σιρόπι σου μ έχει αγκαλιάσει παντεσπάνισσά μου...
Ξάπλωσε τότε να σε λόυσω μ'ενα μικροσκοπικό κουταλάκι
αχ ναι...μου χει δώσει ένα όμορφο αρχοντικό κουταλάκι ο peter pan...με αυτό θέλω...και να μου λες ιστορίες με τα μάτια...από κει...που θα τρέχουν τα σιρόπια σου...
Ξάπλωσε, αλλά μπορεί οι ιστορίες μου να σου πονέσουν τ'αυτιά.
και την καρδιά;
όσο και τη δική σου;
μπορεί να έχω κι εγώ τέτοιες...
Δεν θελω να σου πονεσω την καρδια και καμια καρδια δεν μπορει να πονεσει οπως η δικη μου αποψε
πες μου για το απόψε σου...
Εδω;
όπου θες
Aλλού
τέλεια ,το αγαπημένο μου μέρος...
Και το δικο μου...σε πόση ώρα;
σε τόση είναι καλά...?προλαβαίνεις να φας αρκετές φράουλες?
Ναι ...σε τόση ...
θα κρατάω μια απόχη...θα κρατάς...;
Θα κραταω τα καλοκαιρινα μου ρουχα και τα σανταλακια μου
υποσχέσου μου οτι θα πάρουμε πρωινό στον Πλουτωνα....please...
Ντάξει ντάξει...θα σε ταίσω μωβ λουλούδια που όταν τα τρως είναι γλυκα σαν το μέλι.
αχ θα περάσουμε τέλεια...θα σου φέρω και το παιδικό βιβλίο που σου χρωστάω
Να μου το φέρεις να κρυφτώ μέσα
Τι καλα να υπηρχε εκεινο το υπεροχο παραμυθι του αγαπημενου μου πορν με τους δρακους σε βιβλιο....Θα σου φτιαξω λεμοναδα απο μερικά ζουμερά αστερια
α καλά 1ον....μόλις έπεσε το ρεύμα εδώ πέρα...και σε λίγο θα κλείσει το πψ....ααα....και 2ον....το καλό μου παιδί λέει τέλεια παραμύθεια και μου λείπει πολύ...
Κι εμενα...αν δε σε προλαβω καλα ονειρα.Το πρωι στον Πλουτωνα
Δυο όμορφοι άνθρωποι, δύο καρδιές που πόνεσαν (όπως κάθε καρδιά), είδατε; οι πεταλούδες τελικά ίσως να βοηθούν, σας έφεραν κοντά..δοξάστε τις γι'αυτό και ύστερα κάψτε τις..με τον καλύτερο και το μοναδικό τρόπο που μπορούν να καούν..μοιραστείτε τις μεταξύ σας..αμέσως θα κλειδωθούν στο μαγικό κουτί που σου χάρισα yakamoto και που αν σε ήξερα θα σου χάριζα και εσένα παντεσπάνισα..ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ή ΚΑΛΗΜΕΡΑ, αυτή η στιγμή δεν έχει προσδιορισμό...μόνο αγάπη..
επί την κοίτην μου εν νυξι, εζήτησα ων ηγάπησεν η ψυχή μου.
εζήτησα αυτόν και ουχ εύρον αυτόν,
εκάλεσα αυτόν και ουχ υπήκουσέ μου
(Σολομών, άσμα ασμάτων)
και η μπουκαμβίλια αναζητά τη σκιά και στο Κάμελότ μου οι πύλες δεν κλείνουν.
L______t
για δες αγάπη μου μακριά,πόσο μακριά είναι οι κήποι
και κρίμα, δεν είναι ούτε αυγή και μόλις ξεκινάμε.
θα μας ρημάξει η κακωσιά και θα μαράνει η λύπη
την ακριβή μας τη χαρά, πως ταιριασμένοι πάμε.
στέρξε να μείνουμε σε μια του δρόμου μας γωνούλα,
κάτω στoν ήσκιο μας ελιάς-ήσκιε μου εμπιστεμένε.
και εγω θα δείς με των φιλιών τη δροσερή πηγούλα
θα σου γιομίσω την καρδιά λουλούδια, αγαπημένε!
Μ.Π.
p.s. kalo taxidi...
...arti epistrepsas apo tin xora tou "gia ena mina des ti zoi tha mporouses na ziseis alla feu..."....kai kata mia ennoia prosgeiothika se xeria fonika, xeria mitrika pou agkulomena apo ton paniko tou apogalaktismou kinountai na skotosoun...enas minas, mia pseudaisthisi... feu.. epestrepsa sti mizeria... se xamogelo.... anagnorizontas eauton os...akatergasta aploi... vasilis
ακατέργαστα απλέ φίλε μου καλωςήρθες...στις παραισθήσεις, στις φλόγες και στις στάχτες μας...έχω ανάψει μια μικρή φωτιά και για σένα...βούτα!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home