Κρύφτηκα στη νύχτα σου να μη με δουν οι σκιές της ημέρας μου, παραδόθηκα και έχασα ένα από τα δάχτυλά μου. Σέρνομαι και σύρθηκα, υπνοβάτης στο κρεβάτι του πόθου σκεπάζοντάς το με αγάπες και μεταξωτά όνειρα. Τώρα το αίμα κυλάει και μελτέμια σέρνουν το καράβι της απόλυτης αρνησής μου. Φθίνουσα πορεία σε ανώμαλο έδαφος, ανύπαρκτο υπέδαφος και στις πτυχές το τέλος του κόσμου. Πριν τη δύση πάλι δύση και περιμένω σε μισή ώρα άλλη μία. Και άλλες δύο νά 'τανε εγώ θα τις χάζευα και θα τις μέτραγα.
"Και όταν το είδα τότε κατάλαβα ότι το αίμα αυτό ήταν δικό μοΥ''
Μπλέχτηκα πάλι και πως να σε λύσω, έχασα το δάχτυλό μου και με έχασε και αυτό. Δεν το βρίσκω ούτε καν στο συρτάρι που πετάω αυτά που θέλω να χάσω. Εκεί στο κομοδίνο. Δίπλα μας. Κυλάω και εγώ. Πτυχές και γρατζουνισμένες Αναμνήσεις, όλα εκεί μαζεμένα. Να μου θυμίζουν πως εδώ τα βρήκα και τα έχασα. Γλιστράω από το προσκέφαλο και κάτω. Γλιστράω σε έναν λύθαργο απόλυτο. Φιάσκο η νύχτα και τό 'ξερα από το πρωί. Όταν το δάχτυλό μου αρνήθηκε. Και άρχισα να γράφω με δυσκολία:

Κρύφτηκα στη νύχτα σου να μη με δουν οι σκιές της ημέρας μου, παραδόθηκα και έχασα ένα από τα δάχτυλά μου. Σέρνομαι και σύρθηκα, υπνοβάτης στο κρεβάτι του πόθου σκεπάζοντάς το με αγάπες και μεταξωτά όνειρα. Τώρα το αίμα κυλάει και μελτέμια σέρνουν το καράβι της απόλυτης αρνησής μου. Φθίνουσα πορεία σε ανώμαλο έδαφος, ανύπαρκτο υπέδαφος και στις πτυχές το τέλος του κόσμου. Πριν τη δύση πάλι δύση και περιμένω σε μισή ώρα άλλη μία. Και άλλες δύο νά 'τανε εγώ θα τις χάζευα και θα τις μέτραγα."Και όταν το είδα τότε κατάλαβα ότι το αίμα αυτό ήταν δικό μοΥ''
Μπλέχτηκα πάλι και πως να σε λύσω, έχασα το δάχτυλό μου και με έχασε και αυτό. Δεν το βρίσκω ούτε καν στο συρτάρι που πετάω αυτά που θέλω να χάσω. Εκεί στο κομοδίνο. Δίπλα μας. Κυλάω και εγώ.
Πτυχές και γρατζουνισμένες Αναμνήσεις, όλα εκεί μαζεμένα. Να μου θυμίζουν πως εδώ τα βρήκα και τα έχασα. Γλιστράω από το προσκέφαλο και κάτω. Γλιστράω σε έναν λύθαργο απόλυτο. Φιάσκο η νύχτα και τό 'ξερα από το πρωί. Όταν το δάχτυλό μου αρνήθηκε.

Να με αγγίξει