Δευτέρα, Αυγούστου 28

οι ΚαλεσμενοΙ ΜΟΥ ηταν Επτα - Ο ΧΟΡΟΣ

Κουρέλια όλοι, απλωμένα στο φως που σβήνει, κοιτάμε ο ένας τον άλλον, μα σαν να στερεύουν οι συζητήσεις. Μη με ρωτάτε τι είπαμε, τι κάναμε, είναι μυστικό μεταξύ φίλων και ορκίζομαι να μη πω κουβέντα, κουβέντες πολλές ειπώθηκαν για πράγματα γνωστά σε όλους μας, μυστικά κανείς δεν κρύβει. Μπορώ όμως τούτο να πω…
Οι λέξεις έγιναν πουλιά και πέταξαν πιο ψηλά και από το βλέμμα μου, που τώρα είναι θολό. Οι φράσεις, οι διάλογοι, ξιφομαχίες σε ένα άγριο μεθύσι που όλοι βγήκαμε λαβωμένοι. Το αίμα μας έγινε καπνός, οι πληγές μας αργοκλείνουν πάλι, ψήνονται με αλάτι και φωτιά.
Ο Εσωπρεπής ξέρει. Σηκώνεται να ανάψει τη φωτιά, φωτιά ήθελα και μάζευα ξύλα, να ναι στεγνά, ξερά, ιερά και όμορφα για ετούτη τη γιορτή. Τους είχα ζητήσει μια κατάρα και μια ευχή. Ήρθε η ώρα.
Κάθομαι στην άμμο και κοιτάζω τις φλόγες να μασάνε το οξυγόνο και τις Αναμνήσεις μας. Γίνονται χέλια και τυλίγονται γύρω γύρω από τη ζωή μας ,τη σφίγγουν και δυναμώνουν. Οι πληγές μας αχνίζουν ακόμα και η πυρά γίνεται φαρδιά, ξανοίγει μια μεγάλη αγκαλιά. Πολλαπλός γίνομαι και ένας, ένας και πολλαπλός, τα χέλια μου ψιθυρίζουν…

Καίοντας Καίοντας Καίοντας Καίοντας
Ω Κύριε απέσπασάς με
Ω Κύριε απέσπασας
Καίοντας


Σηκώνονται και οι επτά. Όρθιοι γύρω από την πυρά και ακούν τα χέλια που ψευδίζουν. Ηδονικά. Θέλω να σωθώ.
Η κατάρα του καθενός για μένα είναι ο άλλος.
Ο διπλανός ή ο απέναντι…ή και ο ίδιος.
Σύρατε τον χορό!
Καίοντας Καίοντας…Ένας ένας!
Καίοντας…Δεθείτε!
Καίοντας…
Ω Κύριε…Βουτήξτε στην αγκαλιά που σας καλεί…που εσείς ορίσατε για κατάρα!
Απέσπασάς με…Τραγουδήστε πιο δυνατά! Ακόμα ακούω μόνο τα χέλια!
Ω Κύριε…Φωνάξτε!
Απέσπασας…Ρουφήξτε τη τελευταία σας ανάσα!
Καίοντας.
Σσσσσσς….

Τα χέλια ψευδίζουν και χορταίνουν. Καθισμένος εκεί, πολλαπλός και ένας σιγοψιθυρίζω μαζί τους…μόνο εγώ.

1 Comments:

Anonymous Ανώνυμος said...

EPESTREPSA,PARE ME THLEFWNO.

P.S. AFHSES MSTAKAKI???

12:02 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home