Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 6

οι ΚαλεσμενοΙ ΜΟΥ ηταν Επτα -ΕΙΝΑΙ ΕΠΤΑ

Η θάλασσα με έφτυσε στην άκρη των δακρύων μου. Φυσαλίδες ανακατεύονται με το μπλε και ζάχαρη και μυρωδιά, ιώδιο, αλμυρό και εξάντληση και ξαφνικά φως και φυσαλίδες.
Αδύναμος. Εξαντλημένος. Και περικυκλωμένος από κύκλους και διαγώνιους ,στον λαβύρινθο πανικός και αστάθεια, νερό και δίψα. Η παρτίδα μου έλαβε τέλος, τέλος και στο γυαλί βρήκαν οι φλέβες μου που τώρα είναι σφριγηλές, δυνατές, ολόκληρες χτυπούν και αντιδρούν στα χρώματα.
Η παραλία μου άδεια και στεγνή. Στέγνωσαν οι σκέψεις μου ,ξυπνήσανε οι ανάσες. Θέλω να χάνομαι. Τα γόνατά μου κομμένα με νήματα τυλιγμένα, θρύψαλα οι κνήμες , οι μνήμες από ατσάλι. Βέλη βουτηγμένα στο αίμα και ένας χιτώνας με τυλίγει και μου καίει τη σάρκα.
Στον ήλιο. Εκεί. Εκεί είμαι. Και στη θάλασσα. Διψάω και πονάω.
-Περίσσεψες;
Μια φωνή. Μια αντίδραση. Δράση. Αναξιόπιστη. Παλεύω να κοιτάξω.
-Περίσσεψες;
-Ναι, περίσσεψα.
Είναι εκείνη. Πλουμιστά περιττή. Αφόρητα όμορφη και άδικη…άδικα.
-Αφού περίσσεψες, περισώσου!
-Διψάω.

-Εκεί, μου δείχνει και την τρέμω, στην άκρη. Καταλήγει το ποτάμι της Λησμονιάς.
-Πεινάω.
-Θα σου κόψω τομάτες.
-Προσευχήσου για μένα!
-Ο θεός να σε έχει καλά.
-Μη τον μπλέκεις!
-Μη μου το ζητάς…Στον ποταμό έλα να πιεις…θα σου αφήσω και να φας…εκεί
-Σήκωσέ με!
-Όχι. Έλα όποτε μπορείς. Μόνος σου.
Φυσαλίδες στο αίμα μου. Οι αρτηρίες με γαργαλάνε. Καταλήγει στα δάχτυλά μου και χτυπάει στην άμμο, ένας μικρός σεισμός, και…σαν να με πετάει στον αέρα, στα δυό μου πόδια στέκομαι που είναι σαν μωρού.

Ψυχή με γερασμένα χέρια και πόδια βρεφικά…κουτρουβαλώντας σχεδόν έφτασε δίπλα στο ποτάμι. Μύριζε κομμένη…φρεσκοκομμένη τομάτα…και τους θυμήθηκα.

Διψάω χρόνια τώρα…

6 Comments:

Blogger Фе́ммe скатале said...

Ετοίμασε το κρασί...

3:53 μ.μ.  
Blogger Y.K.M.T. said...

πρόσταζέ με...

6:19 μ.μ.  
Blogger Фе́ммe скатале said...

Φτιάξε μου εκείνο το μαξιλάρι εκει θελω να κατσω

12:29 μ.μ.  
Blogger Y.K.M.T. said...

έλα το γέμισα pop-corn

2:42 μ.μ.  
Blogger nonplayer said...

Τουλάχιστον έκανες τη στροφή, έστω κι έτσι...

4:58 μ.μ.  
Blogger Y.K.M.T. said...

και αν έκανα και πάλι λάθος; θα πω πάλι ότι το αγαπώ...και ότι έμαθα; ουφ...

6:35 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home