όταν γνώρισα τις πεταλούδες... έχω αρχίσει να ξεφεύγω

ήταν σαν να τις ήξερα... να θυμάμαι

οι πεταλούδες Σου μοιάζουνε με αυτό που στο δικό μου σύμπαν και να χάνομαι

ονομάζεται ''κομμάτια'' διαλύομαι σε πεταλούδες

''είναι στιγμές που νοιώθω να σπάω σε χίλια δυό κομμάτια ξανά

και να ανασυγροτούμαι σε εντελώς διαφορετική διάταξη'' επαναληπτικά

ξέρω... να απλώνομαι σε χρώματα

δεν είναι κάτι σαν κατάθλιψη, ξέσπασμα,απόγνωση,απογοήτευση

είναι κάτι σαν Θάνατος θέλω πολύ να κάνω κάτι όμορφο

''μια μοναξιά με δόσεις πλήθους'' κι αν αποτύχω

μια κραυγή που φτάνει στα χείλια και δεν ξέρεις το γιατί να ξέρω ότι προσπάθησα

ένα συρτάρι γεμάτο πράγματα που δεν ξέρεις γιατί κρατάς για διάφορα

για πολλά

έτσι κατάλαβα πως τα κομμάτια μου είναι οι πεταλούδες Σου για όσα

τόσο πιο όμορφα βαφτισμένα

και ξέρω πως οι πεταλούδες θέλουν χώρο για να πετάνε

δεν θέλουν ερωτήσεις

-τι εχεις;

-μπορώ να κάνω κάτι;

οι πεταλούδες Σου, τα κομμάτια μου είναι ό,τι πιο δικό μας έχουμε

είναι ό,τι πρέπει να σέβεται ακόμα και ο θεός

σήμερα λοιπόν ξανασυναντήθηκα με τις πεταλουδες Σου...

μόνο που αυτή τη φορά θέλω να τις τσακίσω γιατί με ενοχλούν

τα παλιοζωύφια Σου θεωρείς ότι προσπάθησες;