Κυριακή, Ιουνίου 4

Όλες οι απαντήσεις ξαφνικά καρφιτσωμένες στο δέρμα σου
να ματώνουν το δικό μου

Το δικό μου συρτάρι καίγεται
και βράχηκαν τα χαρτιά που έγραφε

Που έγραφε για τον Πλούτωνα,
για ευχές και δεν με ρώτησε ποτέ

Ποτέ μην παίζεις με τα μάτια,
σε κοιτάω και απαντάς

Απαντάς και ξέρω και ξέρεις
και δεν ξέρω αν χρειάζομαι ή αν αντέχω περισσότερα

Περισσότερα ξέβαψαν, άλλα μπήκαν,
εγώ στο χέρι θα τα πλένω με φροντίδα αφού…

…αφού ο χρόνος δε γιατρεύει θα βάλω το κιμονό που πάντα λάτρευε
και με τον γάτο σου αγκαλιά θα φτιάξω ένα όνειρο να ζει

Να ζει όπως έζησα εγώ

Εγώ και εσύ

Εσύ και οι σιωπές μας όλες